Woorden stokken, zinnen rijgen niet meer aaneen, zinnen vormen geen verhaal meer.
We zijn verbijsterd, geschokt, en verdrietig over het plotseling overlijden van Cisca.
En toch willen wij het verhaal vertellen. We schrijven geen nieuw hoofdstuk meer, maar graag kijken wij terug op Cisca’s leven. Een leven waarin Alpe d’HuZes een prominente rol had. Sinds 2014 was zij eindredacteur en teamleider Redactie. Een rol die op haar lijf geschreven was.
Teksten lezen, herschrijven en vooral schrijven was haar kracht en die heeft ze ten volle ingezet voor Alpe d’HuZes. Bijna alle woorden, zinnen en verhalen die we nu gebruiken voor de website, nieuwsbrieven en social media zijn door haar gezien, geschreven of herschreven. Ze werkte hard en vaak ’s avonds laat als de meesten al op één oor lagen.
Een tekst inkorten, een tekst bondig maken, met een duidelijke Alpe d’HuZes-boodschap. Of juist een verhaal schrijven op basis van slechts enkele woorden die je haar gaf. Een verhaal dat je aandacht vasthield, dat je uit wilde lezen en waarvan je er meer wilde lezen. Dat is wat Cisca toevoegde aan Alpe d’HuZes.
En natuurlijk ook de d’s en t’s, de verkeerd geplaatste komma, de onleesbare zin leesbaar maken. Cisca draaide haar hand er niet voor om, stond altijd voor je klaar en gaf je altijd een compliment over wat je had aangeleverd.
Dit in memoriam is het eerste dat zij niet meer zal herlezen, herschrijven of schrijven. Dat vervult ons met een groot gevoel van verdriet. Dit had niet zo moeten zijn, dit had zo niet mogen zijn. Cisca had de Alpe lief. Ieder jaar als ze er was liep ze de Alpe ook zeker één keer op. Ook van de wandelingen in de omgeving kon ze enorm genieten. Uitgerekend die Alpe heeft voor haar een andere keuze gemaakt. Een keuze die wij niet kunnen bevatten.
Cisca was graag onder de mensen, maar nam daar een bescheiden rol aan. Voorzichtig zocht ze naar woorden als haar mening werd gevraagd. Om te schrijven was ze wel graag op zichzelf. Haar teksten en verhalen zijn haar grote nalatenschap, haar persoonlijkheid is ons grote verlies. Een bescheiden persoonlijkheid die zich nooit zou opdringen, maar altijd voor je klaar stond. Een glimlach op de lippen, altijd een vriendelijk gesprek, rustig, sympathiek en lief, dat was Cisca.
Cisca sprak daarnaast vol enthousiasme over de bijzondere verhalen die ze had geschreven. Niet omdat zij ze geschreven had, maar om de deelnemers, de vrijwilligers, de mensen achter het verhaal. Het verhaal van Alpe d’HuZes. In de nieuwe mediacampagne krijgen ze een prominentere rol. Dat verdienden die verhalen volgens haar.
De woorden stokken…
Lieve Cisca,
We gaan je allemaal vreselijk missen, je lieve lach, je mooie woorden, je prachtige teksten, de Cisca die je was. We sluiten een hoofdstuk, maar je verhaal zal niet stoppen.
Ons gemis is niets vergeleken bij het gemis voor je man en kinderen en verdere naaste familie en vrienden. Daar gaan onze gedachten dan ook naar uit. Wij leven met hen mee en wensen hen heel veel sterkte.
