In het voorjaar van 2009 had ik een afspraak met Margriet en Maarten Peters. Ik was er van overtuigd dat er een Alpe lied moest komen, Margriet en Maarten zouden dat moeten maken.
Dat Alpe d’HuZes als kernwaarde het je onbaatzuchtig inzetten voor een ander had, was jou en Maarten snel duidelijk. Maar een vrolijk lied over kanker schrijven, kon dat wel?
Eigenlijk niet…. Maar toch werden jij en Maarten enthousiast. Maarten stribbelde nog even tegen. Niet lang daarvoor overleed een goede vriend aan kanker. Dat maakte het extra lastig, begrijpelijk.
Maar jij wist op je eigen warme, charmante wijze Maarten te overtuigen: “Maart, dit is zo mooi, dat moeten we gewoon doen.”
En dus kwam dat lied er, het geweldige Alpe d'HuZes-lied. Het kon niet anders dan dat jij en Maarten ook naar de berg kwamen. In juni 2009 was het zo ver, voor het eerst op de Alpe op wat wij nu het oude finishplein noemen.
Jouw enthousiasme was overweldigend en je trok Maarten mee over de streep om voortaan altijd tijdens de koersweek aanwezig te zijn. Als perfectionist zorgde jij er natuurlijk voor dat alles tot in de puntjes was voorbereid: “We doen het toch voor die mensen, die daar op die berg aan het klimmen zijn? Dan moeten we ze onderweg aanmoedigen!”
Jij en Maarten beklommen de hele dag met de zelf geregelde portable muziekset de berg. 21 bochten lang zongen jij en Maarten de Alpe d'HuZes-liedjes. Eenmaal boven bleven jullie bij de finish net zo lang zingen tot de laatste deelnemer binnen was.
Op deelnemersbijeenkomsten ergerde jij je aan de powerpoints met daarop de tekst van het Alpe lied en later de andere liedjes zoals ‘Dichterbij de hemel’ en Hoop’.
Dat kon volgens jou veel beter. Je streven naar perfectionisme leidde ertoe dat passende foto’s aan de tekst werden toegevoegd. Elk jaar opnieuw ververste je de foto’s. Het moest dynamisch en actueel blijven ook al kostte je dat steeds vele uren werk. Een professioneel ontwerper had het niet beter kunnen doen.
Op de Alpe kon iedereen je zien shinen, op de voorgrond en later op de achtergrond.
Het was een genot om je met jouw warme persoonlijkheid iedereen te zien knuffelen en te begroeten.
Vreemden worden vrienden op de berg, jij wist wat dat betekende.
Hoeveel vrienden je op de berg gemaakt hebt werd de afgelopen periode zichtbaar op de social media. Een ontploffing van foto’s met daarop jou, knuffelend met deelnemers.
Rust zacht, lieve Margriet, helaas werd kanker ook jou uiteindelijk de baas. Alpe d’HuZes’ser voor het leven en daarna.
Daarom zal Alpe d'HuZes nog lang door moeten gaan, zodat we uiteindelijk kunnen zeggen dat er niemand meer doodgaat aan kanker, hooguit met.
Alle 5000 deelnemers zullen jou in 2023 mee naar boven nemen. Dichter bij de hemel, dan kunnen we even aan je vragen hoe het daar met je gaat.
Johan van der Waal
Lid van de Raad van Toezicht van Alpe d’HuZes
