Richting de dertig gaat ie, Thijs Kroezen uit Breda. En als hij begint te tellen dan lijkt het alsof hij de jaartallen van deelname aan Alpe d’HuZes met je door wil nemen. Dit jaar wordt het namelijk de zevende keer dat hij de flanken van de Alpe d’Huez gaat trotseren. Toch telt Thijs nog even door, want de jaartallen die hij opsomt zijn van de keren dat hij getroffen werd door kanker. En van al die keren dat hij kanker overleefde: “Negen keer pech en ook negen keer geluk”, zo stelt hij het zelf.
Amputatie
Als puber van 14 jaar is Thijs een fanatieke tennisser. Een schouderblessure dwingt hem tot het houden van rust en later tot fysio-behandelingen. Zijn fysiotherapeut dringt aan op verder onderzoek. Niet ten onrechte. Vrij snel daarna wordt duidelijk dat Thijs botkanker heeft die vanuit zijn bovenarm richting zijn schouder groeit.
Een uitgebreide chemobehandeling volgt, maar al tijdens de behandeling blijkt dat de arm van Thijs niet meer te redden is. Te veel zenuwen zijn aangetast en uiteindelijk volgt een amputatie. Thijs spreekt hierbij van geluk want “met een eventuele inwendige prothese was mijn lichaam veel kwetsbaarder geweest dan het nu is”.
Geluk
Een veelgebruikt woord in de vocabulaire van Thijs is ‘geluk’. Een bijzonder woord als je bedenkt dat hij daarna nog acht keer met kanker geconfronteerd zou worden. “Ik heb steeds het geluk gehad dat, ook al kwam de kanker terug, er meteen een behandelplan klaarlag, waar mijn lichaam ook nog eens goed op reageerde”. Ook is er sprake van geluk wanneer er een uitzaaiing wordt ontdekt in zijn alvleesklier. “In principe werden alleen mijn longen onderzocht maar bij toeval kwam er bij dat onderzoek net iets meer in beeld dan alleen mijn longen. Ik zie het als een geluk dat die uitzaaiing op deze manier tijdig is ontdekt”.
Om zijn geluk uit te dragen heeft Thijs een paar jaar geleden het woord ‘geluk’ op zijn pols laten tatoeëren. Aan de binnenkant van zijn pols vind je de keerzijde van dat geluk: de negen turfstreepjes die aangeven hoe vaak Thijs werd getroffen door kanker.
Positief realistisch
Eind 2021 heeft Thijs zijn laatste behandeling moeten ondergaan. Sindsdien blijft hij elke drie maanden onder controle. Na negen keer slecht nieuws te hebben gekregen is Thijs realistisch genoeg om te beseffen dat de kanker weer terug kan keren in zijn lijf. Aan de andere kant is hij ook positief: “Ik heb ondervonden dat mijn lichaam veel aankan als het gaat om de behandelingen. Daarnaast merk ik aan mezelf dat ik, na het verdriet van het slechte nieuws, ook steeds weer veerkrachtig ben. Dat geeft me de drive om door te gaan”.
Bubbel of bocht
En die drive vind je bij hem ook terug als het om Alpe d’HuZes gaat. In 2012 nam hij voor de eerste keer deel, op een ligfiets. Ook heeft hij de berg al eens lopend bedwongen. Voor de komende editie heeft hij een racefiets laten ombouwen, zodat hij rechtop kan fietsen met weliswaar maar één hand aan het stuur. “Mijn rem en schakelmechanisme zitten hierdoor aan één kant. Alleen afdalen lijkt me geen slim plan, ik houd het graag veilig”.
De saamhorigheid op de berg, daar kan Thijs enorm van genieten, maar ook de vrijblijvendheid vindt hij typerend. “Wil iemand de hele dag in een bubbel zitten en zes keer die berg opknallen om een overleden dierbare te gedenken, dan is dat goed. En wil een ander in elke bocht zijn verhaal kwijt, dan kan dat ook”.
Thijs is van plan om drie keer naar boven te trappen. Met in gedachten vooral anderen voor wie hij wil fietsen. “Omdat ik anderen ook het geluk gun dat ik tot nu toe steeds heb gehad”.
