Niels Hoffer gaat de Alpe d’HuZes uitdaging aan voor zijn nichtje Anne en neefje Cees die allebei op jonge leeftijd met de diagnose kanker werden geconfronteerd. Het gezin van zijn broer Jordy en schoonzus Fleur heeft loodzware jaren achter de rug. Niels vindt het belangrijk dat hun verhaal wordt verteld en dat de behandeling van kanker bij kinderen steeds beter wordt.
Bij Cees werd vier maanden na zijn geboorte een kwaadaardige tumor op zijn nieren ontdekt. Het leven was nog maar net begonnen maar kwam met een klap tot stilstand. Geen zorgeloos eerste jaar waarin je als ouders geniet van het brabbelen, leren kruipen en andere mijlpalen maar een eerste jaar vol onzekerheid en veel ziekenhuisbezoeken. Gelukkig waren er geen uitzaaiingen en bleek de tumor goed behandelbaar. Na 1 operatie, 14 chemokuren en 6 bestralingen bleef er geen enkele kankercel achter. En hoe klein Cees ook was, hij ging groots en stoer om met alles wat hij moest doorstaan in zijn eerste levensjaar.
Twee kinderen met kanker
Op 4 mei 2022 was Cees vijf jaar was schoon. “Dat is groots gevierd”, zegt Niels. “Op 5 mei ging de vlag uit, Bevrijdingsdag kreeg een dubbele betekenis. Eindelijk was het gezin bevrijd van de onzekerheid. De blijdschap duurde precies 1 dag. Op 6 mei werd Anne, het zusje van Cees, ziek. De wereld stond opnieuw stil!”
Anne had al een tijdje last van een soort zenuwpijn. De pijn nam toe en ze begon steeds moeilijker te lopen. Er werden onderzoeken gedaan maar geen oorzaken gevonden. Toen er ook nog incontinentieklachten bij kwamen, was de maat vol voor Anne’s moeder Fleur. “Ik voelde dat er iets niet goed was”, legt Fleur uit. “We hebben een spoed-MRI geëist. De uitslag sloeg in als een bom. Op de MRI hadden de artsen een tumor gezien. De eerste paar dagen ga je als gezin door een hel. Je weet dan nog niet wat je te wachten staat.” De tumor bleek kwaadaardig maar al snel volgde het goede nieuws dat er geen uitzaaiingen waren gevonden en dat de kanker niet genetisch was. Dat het gezin twee keer werd getroffen door kanker was een gevalletje van domme pech. Er volgt een intensief behandelprogramma. Het gezin wordt gedragen door alle hulp en liefde van familie en vrienden. Fleur: “Dat geeft je de kracht om opnieuw je schouders eronder te zetten!”
Een topmodel met een krachtige boodschap
Niels kijkt met bewondering naar de veerkracht van Anne. Ze laat zich niet uit het veld slaan en heeft het afgelopen jaar bijzondere dingen gedaan. Ze maakt vlogs over haar leven, ze zat in de ochtendshow van Missie 538 en was afgelopen zomer één van de campagne van het Prinses Maxima Centrum. Veel meiden van twaalf dromen van een modellen carrière. Wie wil er niet als model een keer levensgroot op een billboard staan? Anne lukte het en was op verschillende plekken in Nederland te zien. Topmodel voor het Prinses Maxima Centrum. Niels: “Het kan raar lopen in het leven maar hoe mooi is het als je zo’n grote tegenslag kunt ombuigen naar iets positiefs. Anne doet het gewoon en ik ben supertrots op mijn nichtje.”
Anne vertelde in haar campagnefilmpje het verhaal over haar ‘schildwater’ dat nog sterker moet worden. Met schildwater bedoelt ze de chemo. De schildpadjes in haar schildwater hadden de opdracht om alle kankercellen op te eten. Gelukkig doen ze hun werk goed en hebben ze op het moment van dit interview de tumor al grotendeels opgegeten. Anne’s laatste chemo heeft in januari plaatsgevonden. Dan beginnen de vijf jaar waarin duidelijk moet worden dat de schildpadjes hun werk hebben gedaan. Hopelijk kan in januari 2028 de vlag opnieuw uit!
Goed voorbeeld doet goed volgen
Niels volgt het voorbeeld van Anne en wordt ook ‘topmodel’. Hij is dit jaar één van de gezichten van de mediacampagne van de Alpe d‘HuZes. “Ik hoop veel donateurs te werven waarmee een bijdrage geleverd kan worden om kinderen met kanker een grote kans op genezing te geven”, licht Niels toe. “Ik ga drie keer de berg op fietsen om ‘het schildwater’ voor alle kinderen met kanker nog beter te maken. De schilpadjes van Anne gaan in gedachten mee de berg op. Een schildpad heeft een groot doorzettingsvermogen en laat zich niet van de wijs brengen, kenmerkend voor het doorzettingsvermogen van Anne en Cees. En een mooi symbool voor de tocht naar boven. Snelheid is namelijk niet belangrijk bij het beklimmen van de Alpe. ‘Traag maar gestaag’ is een toepasselijk en effectief motto. Denkend aan de kracht die Anne en Cees tijdens hun behandelperiode hebben getoond moet ik in mijn missie kunnen slagen”, besluit Niels.
