De Kracht van Samen.

Op 7 september overleed mijn schoonzus Debby. Het was maar een paar dagen nadat ze de diagnose alvleesklierkanker kreeg. Haar overlijden sloeg een gat in haar gezin. Mijn broer en zijn drie kinderen moesten verder met een groot verdriet. 

Ik doe mee aan Alpe d’HuZes ter nagedachtenis aan Debby. Ik doe mee omdat ik zie dat mijn broer, mijn neven en nichtje het verdriet meedragen en ik tegen ze wil zeggen dat ze het niet alleen hoeven doen. Het is fijn om haar naam te noemen en te praten over hoe het was. Maar ook om te praten over hoe het is en of het een beetje lukt om door te gaan. Om ook weer plezier te hebben en uit te zoeken hoe dat past naast het verdriet. 

Natuurlijk voelt het ook fijn om samen in actie te komen zodat er veel geld opgehaald kan worden voor wetenschappelijk onderzoek en de behandeling van deze ziekte verbeterd kan worden. En, zoals mijn neef het treffend zei, het is eigenlijk ook gewoon een mooi groot avontuur. Zo zie ik het absoluut ook.

Ik zie ook een ‘berg’. In de eerste plaats vanwege de fysieke uitdaging. In 2011 liep ik een acute nekhernia met cervicale myelopathie op. Gelukkig heb ik goede medicatie en kan ik wat sporten betreft kiezen tussen wandelen en recreatief fietsen. Maar die berg oplopen is best wel een uitdaging en het trainen daarvoor ook! Een tweede berg ligt in het jagen op groot geld. Dat voelt ongemakkelijk maar ik ga mijn best doen om de droom van Alpe d’HuZes te verkopen. 

Wat daarbij helpt is de informatie van de Ghent University Research for Aging Young: het blijkt dat bewegen het verouderingsproces in het lichaam aanzienlijk vertraagt. Een half jaar sporten maakt je acht maanden jonger. In plaats van de verwachte zes maanden veroudering is er gemiddeld sprake van twee maanden verjonging. Acht maanden winst dus. 

Nu even rekenen hoe lang ik moet trainen om me weer 25 te voelen. En hopen dat mensen me financieel willen steunen. 

Wil je een donatie doen?