Karin, de eerste vrouw van Erik Racké, overleed in 2001 op 45-jarige leeftijd aan borstkanker. Hun vier kinderen zaten nog op de basisschool toen hun moeder ziek werd. Het waren negen zware jaren voor het jonge gezin.
Ze heeft haar moed doorgegeven aan de kinderen
De operatie, de hormoontherapie, de chemotherapieën en de bestralingen hebben niet alleen veel gevraagd van Karin, maar van het hele gezin.
“Karin was een bijzonder moedige vrouw, die er tot op het laatst voor de kinderen en mij is geweest”, vertelt Erik. “Haar moed heeft ze doorgegeven aan de kinderen.”
Verstikt door angst en verdriet
Hoewel ze soms verstikt werden door angst en verdriet hebben ze geprobeerd er met zijn allen het beste te maken. En meestal lukte dat ook. In die intense periode is het gezin dicht naar elkaar toegegroeid en hebben ze een hechte band ontwikkeld. Zo hecht dat er soms zelfs geen ruimte was om anderen in hun cirkel toe te laten.
Ruimte in mijn hart voor nieuw geluk
“Het is een uitdaging om elkaar te begrijpen en vast te houden, als je allemaal met je eigen vragen en verdriet worstelt”, legt Erik uit. Maar ze hebben elkaar vastgehouden en ze zijn doorgegaan.
Voor Erik zelf betekende dit dat hij ruimte in zijn hart moest vinden om opnieuw geluk te kunnen ervaren. Dat hij dat geluk bij Diny gevonden heeft, is iets waar hij alleen maar dankbaar voor kan zijn.
Diny en Erik zijn in 2013 in getrouwd. Niet alleen was zijn zoon, namens alle kinderen, getuige bij het huwelijk, maar ook Karins moeder. Dat was voor Erik heel bijzonder, het heeft hem veel gedaan.
Waar wildvreemden je begrijpen, en je niets hoeft uit te leggen
Het gezin is inmiddels uitgegroeid tot een grote familie, met de aanwas van schoon- en kleinkinderen. Het gezin is nog altijd even hecht.
Een aantal van deze familieleden heeft in 2014 voor het eerst de berg bedwongen. “Het is een gebeurtenis die je helpt om je verdriet te verwerken. Waar wildvreemde mensen je begrijpen en je niets hoeft uit te leggen”, verwoordt Erik heel mooi de life changing experience Alpe d’HuZes, “Het helpt echt!”
Team Up
Het supergemotiveerde team van Erik en zijn familie heet ‘Team Up’. ‘Up’ is wat zij doen. Ze kunnen niet anders dan ‘Up’, want opgeven is geen optie.
Het team heeft in verschillende samenstellingen vier keer eerder meegedaan. Zo liep een nichtje mee de berg op ter nagedachtenis aan haar broer, die op 21-jarige leeftijd overleed. Ook een familievriendin liep mee voor haar broer en voor haar ouders.
Dit jaar gaat Team Up wederom de berg op. Het team bestaat niet alleen uit Erik en zijn (schoon)kinderen, maar ook drie van zijn kleinkinderen doen mee! Lucas heeft in 2018 voor het eerst meegedaan, hij was toen acht. Dit jaar doen ook zijn zusje van zeven en zijn neefje van negen mee. Lucas wil dit jaar tweemaal de berg op fietsen. De eerste keer samen met opa, als het nog donker is langs alle kaarsen.
Voor de generatie van straks
“Natuurlijk nemen wij straks symbolisch onze geliefden, vrienden en kennissen mee de berg op”, zegt Erik. “Maar we gaan vooral de berg op voor de generatie van straks. Omdat we willen dat er geen mensen meer doodgaan aan kanker, waardoor er de volgende generaties veel angst en verdriet bespaard blijft.”
Life changing
Deel uitmaken van een hecht en gemotiveerd familieteam maakt Erik trots. Hij beschrijft het verhaal dat begon met de ziekte en het overlijden van Karin, waarin hij opnieuw geluk mocht vinden, tot het punt waar hij nu is, als een verhaal van angst en verdriet, van verwerking, van een hoopvol verder leven en met liefde omzien.
https://www.
