De enthousiaste verhalen waarmee José Komduur, collega van Laura van Raaij, na
Alpe d’HuZes thuiskwam, inspireerden Laura om zelf deel te nemen. Dat had in 2012
moeten gebeuren. Als steunbetuiging aan José, die aan kanker leed. “Het is er niet
van gekomen”, verklaart Laura. “Ik raakte zwanger, het zat er op dat moment niet in.
José heeft de geboorte van Reaven niet meer mogen meemaken. Vlak nadat ik haar
had verteld dat ik zwanger was, is José overleden. Het overlijden van mijn moeder
aan een hersentumor op 25 april 2019, na een ziekbed van amper een week, bleek
het zetje dat ik nodig had om me alsnog in te schrijven voor Alpe d’HuZes 2020.”
Geweldige moeder
“Het wegvallen van mensen om je heen doet je beseffen dat de dood bij het leven hoort,”
vervolgt Laura, “maar als die mensen nog jong zijn, heel dicht bij je staan en je geen tijd
hebt om afscheid te nemen, komt het allemaal wel heel hard binnen.”
Bij Laura’s moeder werd in 2012 non-hodgkin vastgesteld. Een aantal jaren ging het goed.
Maar in 2018 bleek een chemokuur noodzakelijk. Het herstel verliep voorspoedig. De
driemaandelijkse nacontrole zou worden opgerekt tot zes maanden. Eind maart 2019
kwam een abrupt einde aan het hersteltraject.
“Mama gaf plots heel veel over, kreeg evenwichtsproblemen”, zegt Laura. De huisarts
vermoedde dat de non-hodgkin opnieuw opstak. In het Maxima Medisch Centrum werd de
diagnose gesteld: een hersentumor. Een biopsie wees uit dat die niet behandelbaar was.
Mama mocht terug naar huis. De specialisten schatten in dat ze nog een aantal weken tot
een aantal maanden tijd had om afscheid te nemen. Maar als ik in haar ogen keek, kreeg
ik het gevoel dat het zeker geen maanden meer zou duren. Het werden maar een paar
dagen. Ik moet een geweldige moeder missen. Dagelijks denk ik nog aan haar.”
Belangrijke stap
Het niets kunnen bijdragen in de tijd dat haar moeder afscheid van het leven moest
nemen, voelde niet goed aan. “Maar het inspireerde ook”, vervolgt Laura. “Het steentje dat
ik kan bijdragen is geld inzamelen via mijn deelname aan Alpe d’HuZes.” Dat belooft iets
heel speciaals te worden. Laura gaat op 15 mei 2020 trouwen. Haar potentiële donateurs
zijn uitgenodigd een zodanig hoog bedrag te doneren dat ze de berg niet één maar twee
keer wandelend op gaat. Die tweede keer gaat ze speciaal gekleed: in haar bruidsjurk.
“Die heeft mama niet meer kunnen zien. Maar dat gaat nu alsnog gebeuren, in die zin dat
ik, gedachtig aan het prachtige Alpe d’HuZes-lied, niet dichter bij de hemel zal komen dan
op 4 juni.”
Laura gaat ervan uit dat haar deelname aan Alpe d’HuZes een belangrijke stap is in het
verwerken van het verlies van haar moeder. Dat verlies heeft haar ook doen beseffen dat
je moet genieten van de tijd die je gegeven is: genieten van de kleine dingen in het leven,
geen energie verspillen aan dingen die je eigenlijk niet leuk vindt.
La Vita
Aanvankelijk had Laura het idee om in haar eentje de berg op te lopen. Via Facebook
deelde ze haar verhaal en nodigde belangstellenden uit mee te doen en lid te worden van
haar team ‘La Vita’. Dat resulteerde in een team van kanjers, die samen de berg gaan
bedwingen. “We hebben er zin in, maar zien er ook tegen op. Iedereen heeft zijn eigen
verhaal. Het wordt lichamelijk en geestelijk zwaar. Elkaar steunen. Samen lachen, Samen
huilen. En vooral een mooi geldbedrag bij elkaar brengen. Die rotziekte moet de wereld
