Nietsvermoedend liet Melanie Brand op haar dertigste voor de eerste keer het vijfjaarlijkse uitstrijkje maken. De uitslag was een grote schok, er waren onrustige cellen gevonden: baarmoederhalskanker. In één klap werd haar toekomst onzeker. “De tranen rolden over mijn wangen”, vertelt Melanie. “Van verdriet, van boosheid, maar vooral van ongeloof. Ik was in de bloei van mijn leven, we hadden een kinderwens.”
Een Melanie-besparende operatie
Zij en haar vriend gingen een zware tijd tegemoet, vol onderzoeken om haar vragen te kunnen beantwoorden. Vragen waar ze eigenlijk de antwoorden niet op wilde horen. Ze was bang, bang voor de waarheid. De mogelijkheden voor een baarmoederbesparende ingreep werden onderzocht, maar het risico op overlijden bleek te groot en de kans dat ze kinderen zou kunnen krijgen klein. Pas toen haar vriend zei dat hij een ‘Melanie-besparende operatie’ wilde, besefte ze dat ze aan de kanker kon overlijden. Dat kon toch niet?! Ze was pas dertig en wilde nog zoveel doen.
Geluksmomentjes
Ze koos ervoor het gevecht met de kanker aan te gaan. Tijdens een robotoperatie van zes uur zijn haar baarmoeder en lymfklieren verwijderd. Het was erg spannend en niet zonder complicaties. En dan was er nog de geestelijke klap, die kwam later pas. “Ik heb in het begin helemaal niet veel gehuild. Ik had het gevoel dat ik sterk moest zijn. Zo van: ik kan de hele wereld aan en de kanker gaat mij niet klein krijgen. Nu kan ik om niets huilen.”
Melanie pakt haar geluksmomentjes, ze sport en geniet van de kampeeruitjes met haar vriend en hun hondje Boomer. Als ze zich een dag slecht voelt dan vecht ze daar niet tegen, ze laat het toe en gaat met een glimlach de toekomst tegemoet.
De kanker heeft de verkeerde gekozen
Na een zware ingreep en revalidatie kan Melanie nu zeggen dat ze schoon is, de kanker is uit haar lichaam. Ze moet elke drie maanden op controle, en dat is iedere keer weer spannend. Zou de kanker wel echt weg zijn, was het genoeg, heeft ze hard genoeg gevochten? Of zoals ze zelf zegt: “Heb ik de kanker genoeg weten af te schrikken, zodat hij het niet weer gaat proberen.” Ondanks deze angst is ze enorm opgelucht, de kanker heeft de verkeerde gekozen om het gevecht mee aan te gaan.
Met z’n allen de berg op
Toen ze met haar broertje deelde dat ze graag iets wilde doen voor haar lotgenoten en hun geliefden stelde hij voor om mee te doen aan Alpe d’HuZes. “Laten we dit doen!”, zei hij. “We schrijven ons in en gaan die berg op met z’n allen!” Twee jaar na haar zware operatie gaat ze op de fiets de berg op, samen met vier anderen die haar enorm dierbaar zijn en die haar er echt doorheen slepen!
Life changing
De kanker heeft haar leven veranderd, ze is niet meer dezelfde Melanie die ze was voor ze ziek werd. Toch is Melanie nu veel positiever. “Voorheen was ik onzeker en druk bezig met of mensen mij leuk vinden”, geeft ze toe, “Nu heb ik daar minder moeite mee. Ik leefde toen heel erg voor de toekomst, nu leef ik van dag tot dag.” Dat het nooit loopt hoe je zelf graag zou willen is haar wel duidelijk geworden. De kanker was een eyeopener die haar deed beseffen hoe kostbaar het leven is. Als Melanie het uitstrijkje niet had laten doen had ze dit verhaal misschien niet meer kunnen vertellen. Dus een tip van Melanie aan elke vrouw: ‘Laat die oproep alsjeblieft niet liggen!’
